تحقیق آموزش و پرورش و اهمیت مشارکت در آن

دسته بندي : علوم انسانی » علوم تربیتی
تحقیق آموزش و پرورش و اهمیت مشارکت در آن
مقدمه:
توسعه و تعميق مشاركت از اهم مباحث تعليم و تربيت معاصر است. بدون ترديد آگاهي از نظريات مردم، دانشمندان و دست اندركاران آموزش و پرورش زمينه را براي ارتقاء مشاركت و نظارت مردم در آموزش و پرورش هموار مي سازد.
رسيدن به اين مهم مستلزم آن است كه مديران، مجريان و دست اندركاران جهت بهينه سازي تصميمات و بهبود روش ها و برخورداري از بالاترين بهره وري در ابعاد مادي و معنوي، ضمن بهره گيري از اطلاعات و تجربيات شخصي، خود را از تجربيات ، ابتكارات و عملكرد ديگر نظام هاي آموزشي كشورهاي مختلف كه سيستم مشابه دارند و توفيقاتي يافته اند بي نياز ندارند. شكي نيست كه تفاوت هاي فرهنگي ، تاريخي، اجتماعي، اعتقادي و جغرافيايي ملت هاي مختلف، نظام هاي آموزش و پرورش متفاوتي را به وجود مي آورد و اقتباس يك ساختار، برنامه محتوي و سازمان ويا روش تربيتي از يك كشور بدون توجه به فرهنگ ارزش ها و نيازهاي اجتماعي و اقتصادي مربوط به آن اشتباه بزرگي است كه مي تواند يكي از عوامل تهديد كننده در جهت انحراف نظام شورايي آموزش و پرورش باشد و بايد توجه داشت كه كسب تجربه ها و يافته هاي ديگران با تقليد كوركورانه متفاوت است و عاقلانه ترين منش، استفاده از بهره برداري از تجربه هاي ديگران است.

“ اصل آمدن پيغمبر براي آموزش و پرورش بوده است” امام خميني (ره)
مفهوم آموزش و پرورش
از آموزش و پرورش تعاريف و تعابير زيادي شده است. آموزش و پرورش ساز و كار رسمي جامعه براي حفظ و انتقال فرهنگ است. در اين مفهوم آموزش و پرورش فراگردي است كه به واسطه آن مجموعه اعتقادات، ارزش ها، هنجارها، دانش و مهارت هاي جامعه به نسل جديد منتقل مي گردد.
ارسطو هدف و نهايت آموزش و پرورش را فهميدن و انديشيدن مي داند.
افلاطون مي گويد از راه تربيت درست، شهروندان بايد مردماني خردمند و منطقي بار آيند آن گاه آنان بي درنگ همه چيزها را به روشني خواهند ديد.
سقراط مي گويد آموزش و پرورش بايد دانش هايي را كه موجب شكوفا شدن قدرت تفكر انسان مي شود در اختيار وي قرار دهد، وي بر اين باور است كه آگاهي به راستي، عمل كردن به راستي در پي مي آورد.
آموزش و پرورش بايد فراگرد باشد كه انسان را از هر وضعي كه دارد به وضعي ديگر برتر بالا برد و «بودن هاي» محدود را به «شدن هاي» نامحدود مبدل مي سازد.
تعريف مشاركت:
مك گريگو بر اين باور است كه «مشاركت فرآيندي است با تفويض اختيار كه با معناي اساسي آن تفاوت اندكي دارد. در حقيقت مشاركت موردي خاص از تفويض اختيار است كه زير دستان با توجه به مسئوليت خود حق كنترل و انتخاب بيشتري به دست مي آورند».

فرهنگ مشاركت:
مشاركت از دير باز يكي از ابزارهاي مهم زندگي انساني و همواره رو به تكامل بوده است. كانون خانواده بر پايه مشاركت استوار است و هدف هاي آن از راه مشاركت آسانتر به دست مي آيد. اديان الهي و مذاهب گوناگون، مشاركت را زمينه اي براي كوشش هاي عبادي و سياسي پيروان خود مي دانند و آن را ابزار نيرومند اداري و سياسي تلقي مي كنند.
در روابط انساني سازمان ها نيز مشاركت وسيله مناسبي براي برانگيختن افزايش كارآيي كاركنان و تغيير وضع موجود است در مشاركت به فرآيند سهيم شدن افراد در كارها توجه مي شود تا همكاري و همياري براي همه ممكن شود.
آموزش و پروش بنا به رسالت خود فرهنگ ساز مشاركت نيز هست لذا توجه به مشاركت و مديريت مشاركتي را بايد ابتدا از درون خود آغاز كند و سرانجام آن را در جامعه و نهاد هاي آن گسترش دهد.

مزاياي مشاركت:
هرگاه مردم فرصت بيان انديشه هاي خود را بيابند و در تصميمي كه بر سرنوشت آنان اثر مي گذارد شركت جويند، به آفرينندگي و نوآفريني بيشتر روي مي آورند و به پذيرش مسئوليت بيشتر دلبسته تر مي شوند.
 كيفيت كار بهبود وكاستي هاي آن، اندك اندك كاهش مي يابد.